![Andrea Urður fékk ekki mikið út úr heimsókn sinni á bráðamóttöku geðdeildar Landspítalans.]()
Hún var pirruð við fjölskyldu sína, setti upp grímu í skólanum en grét þegar hún var komin afsíðis. Hún vissi ekki af hverju hún grét og fannst hún eiga skilið að vera elskuð. Þegar hún fór að skera sig fékk hún hvíld frá andlega sársaukanum. Vinkona hennar stóð eins og klettur við hlið hennar.